• Verburch JO15-1 verliest van zichzelf
    Gesterkt door de twee eclatante zeges op GDA met de veelzeggende uitslagen van 17-0 en 9-0 trok Verburch JO15-1 ten strijde tegen de nummer één na laatst, Graaf Willem II/VAC.
    De uitwedstrijd in Wassenaar kostte de Oranjehemden voor de winterstop dure punten na een draak van een wedstrijd. Je zou denken: een gewaarschuwd mens telt voor twee ...
    Indachtig het adagium “never change a winning team” begon Verburch in een - ten opzichte van de laatste wedstrijd - ongewijzigde samenstelling aan de wedstrijd.
    Voorafgaand aan het duel was het uitgedokterde tactisch strijdplan uitgetekend op het bord maar blijkbaar had een ieder de leesbril thuis laten liggen. Ook de verbale toelichting door de begeleiding was aan dovemansoren gericht en wist de trommelvliezen niet tot de juiste trillingen te bewegen. De mannen dachten het blijkbaar zelf wel te weten of het in ieder geval beter te snappen dan de coach ....

    De Oranjehemden begonnen matig aan het duel. Plichtmatig. Hautain misschien zelfs. De tactische uitvoering was in ieder geval ver beneden elk peil. Dat het af en toe nog ergens op leek, was aan de hoge basiskwaliteit van Verburch te danken. Het spel speelde zich eigenlijk alleen af op de helft van Graaf Willem met minstens 90% balbezit voor Verburch. Kansen waren er voor de Oranjehemden ook, veel zelfs ... echter allemaal zonder effectieve afronding. De Wassenaarse goalie redde daarbij een aantal malen puik.
    Door het uitblijven van het doelpunt begon Verburch steeds geforceerder te spelen. Rare keuzes werden gemaakt en bij tijd en wijle leek men in de draaimolen op de kermis rond te lopen: kappen, draaien, kappen, weer draaien en nog maar een keertje terug de drukte in draaien ... om horendol van te worden.
    De defensie van Verburch ging vervolgens ook nog eens gruwelijk in de fout toen Graaf Willem een keer de middenlijn overstak. De knulligheid deed pijn aan de ogen, de 0-1 achterstand was een feit.
    De coach langs de lijn was 35 minuten bezig met de aan- en bijsturing, maar de gehoorapparaten stonden blijkbaar alle op “uit” ...Het was droefenis troef op Sportpark Verburch.

    In de rust vatte één van de trouwe supporters het schouwspel als volgt samen: 'het was ruk-de-Paashaas'. En hoewel de Dikke Van Dale niet helemaal helder is over de uitleg daarvan, gaf die kernachtige zin het gevoel van het Poeldijkse Legioen aardig weer.

    In de tweede helft was het spelbeeld niet anders dan in het eerste bedrijf. Verburch had minstens 90% balbezit, maar liet te weinig voetbal zien: veel te veel gedraai, veel te vaak foutieve keuzes bij een te lage balsnelheid.
    Kansen waren er opnieuw voldoende, maar de Wassenaarse goalie leverde opnieuw vakwerk af. Er was een door Verburch fraai ingeschoten vrije trap voor nodig om op gelijke hoogte te komen.
    De gelijkmaker gaf het Poeldijkse Legioen hoop op meer, maar het spel werd er gek genoeg niet beter op. De bevrijding bleef uit en de Oranjehemden verloren veel te veel energie in het gevit en gemor op elkaar ...
    Vlak voor tijd counterde Graaf Willem zelfs naar 1-2 ... een rampscenario !

    Voetbal doe je deels met de voeten, maar voor een groot deel ook met je verstand. Vandaag was duidelijk dat het met dat gogme niet bijster goed gesteld is. Onthutsend eigenlijk.
    Het lang zo prachtige seizoen is qua competitie na vandaag over en uit ... als een nachtkaars ...